پروتزهای اندام تحتانی
پروتزها به عنوان اندام مصنوعی شناخته می شوند. آنها وسیله ای هستند که برای جایگزینی اندام از دست رفته، یا اندام فوقانی یا اندام تحتانی استفاده می شود. بنابراین، پروتز توسط یک فرد قطع عضو استفاده می شود.
فرد قطع عضو با پوشیدن این وسیله می تواند راه رفتن را بایستد، تعادل خود را حفظ کند و حالت ایستاده را به دست آورد. علم ایجاد اعضای مصنوعی بدن را پروتز می گویند. این پروتز توسط متخصص پروتز طراحی و ساخته شده است. او همچنین اندام مصنوعی (پروتز) را برای افراد دارای معلولیت به ویژه افراد قطع عضو مناسب می کند.
پروتزهای اندام تحتانی
پروتزها معمولاً برای قطع اندام تحتانی تجویز می شوند. آمپوتاسیون به عنوان برداشتن اندام از طریق بخشی از استخوان تعریف می شود، قطع عضو اندام تحتانی شایع ترین قطع عضو تقریباً 85 درصد از تمام قطع عضوها است.
عملکرد اندام تحتانی تحمل وزن و حرکت است. پروتزهای اندام تحتانی برای فراهم کردن فرصتی برای افرادی که اندام قطع شده دارند، به کار می‌رود تا وظایف عملکردی خود را انجام دهد، به‌ویژه پیاده‌روی (پیاده‌روی) که ممکن است بدون این اندام امکان‌پذیر نباشد.
انواع پروتز اندام تحتانی
انواع پروتزها با افزایش سطح قطع عضو تعیین می شود. بر اساس اینکه پروتزها ساخته شده اند، قطع اندام تحتانی در سطوح مختلف انجام می شود.
پروتزهای همی پلوکتومی – برای جراحی های همی پلوکتومی
پروتزهای مفصل ران – برای قطع مفصل ران
پروتزهای بالای زانو – ترانس فمورال/آمپوتاسیون بالای زانو.
پروتزهای زیر زانو – آمپوتاسیون ترانس تیبیال – زیر زانو. سوکت پروتز اندام باقیمانده را در بر می گیرد و اغلب به عنوان “حمل کننده تاندون کشکک” طبقه بندی می شود – توزیع وزن را در چندین ناحیه تحمل فشار از جمله تاندون کشکک یا “تحمل سطح کل” ایجاد می کند که توزیع وزن برابر تری را در کل سوکت ایجاد می کند.
پروتزهای سایمز – قطع عضو سایمز – قطع شدن مفصل مچ پا
طراحی ساخت و ساز پروتز
پروتزها به دو نوع طراحی می شوند :
- پروتزهای اندواسکلتی
- پروتزهای اسکلتی بیرونی
پروتزهای اندواسکلتی
پروتزهای اسکلتی درونی نوعی پروتز است که در آن ساختار نگهدارنده داخلی است که به آن پروتزهای مدولار نیز گفته می شود، این نوع پروتز رایج ترین نوع پروتز است. پروتزهای اسکلتی درونی از اسکلت انسان استفاده می کنند، زیرا مدلی که دارای قاب لوله است عملکرد تحمل وزن را فراهم می کند و پوشش فوم ظاهری تقریباً طبیعی به پروتزها می دهد. قاب لوله یک قسمت مرکزی است که به آن پیلون می گویند. این پایه از آلومینیوم، تیتانیوم یا فولاد ضد زنگ ساخته شده است که از نزدیک سوکت و پای مصنوعی دیستال متصل می شود. پروتزهای اسکلتی درونی شامل اجزای مفصلی هستند که متناسب با نیاز فرد قطع عضو هستند.
مزایای پروتزهای اندواسکلتی عبارتند از :
- تغییرات ممکن است در هر نقطه از زمان انجام شود
- وزن سبک و راحت برای تحمل وزن
- از نظر زیبایی قابل قبول است و ظاهری نزدیک به نرمال می دهد
- مناسب برای تمام سطوح قطع عضو
- تنظیم کافی و هم ترازی پویا خوب را می دهد.
معایب :
- مقاومت کمتری در برابر سایش خارجی دارد
- روکش فوم برای مدت طولانی تری دوام نمی آورد و باید اغلب تعویض شود.
پروتزهای اسکلتی بیرونی
پروتزهای اسکلتی بیرونی نوعی پروتز هستند که در آن ساختار نگهدارنده در خارج قرار دارد. به آن پروتزهای معمولی نیز می گویند. پروتزهای اسکلت بیرونی دارای یک پوسته خارجی سفت و سخت به عنوان یک ساختار نگهدارنده است که عملکرد تحمل شکل و وزن را فراهم می کند. وزن از طریق پوسته بیرونی تحمل می شود. از چوب یا پلی اورتان سفت و سخت که با یک لایه لایه پلاستیکی سفت و سخت پوشیده شده ساخته شده است.
مزایای پروتزهای اسکلتی بیرونی عبارتند از :
- مدت طولانی تری دوام آورد
- در برابر سایش خارجی مقاوم تر است
- مقرون به صرفه
معایب :
- سنگین و ناخوشایند برای استفاده
- زمان ساخت بیشتر است
- تراز را نمی توان تغییر داد و نمی توان آن را تنظیم کرد
- برای قطع زانو مناسب نیست.
کلمات مرتبط :
